Indian Summer een herfstkleurentocht door Maine, USA

                                                                                                                                                                                                                                                     
          In een boek over Maine las ik, dat Maine een 'liefdesverhouding is tussen aarde en water'. Wie er geweest is, kan dat beamen. Maine, de meest noordoostelijke staat van de USA, heeft meer dan 2000 meren, 5000 rivieren (-tjes) en een grillige kustlijn van zo'n 5.500 km. En in de herfst komt er nog een liefdes'affaire' bij, de bijzonder fraaie 'Indian Summer' de indrukwekkende kleurenpracht van de bomen. Ongeveer 90 % van Maine is bebost, hoewel niet meer het originele echte oerwoud. Dat werd tot eind 19e eeuw massaal gekapt voor de papierindustrie en de scheepsbouw. 
Wel, ik ga U geen verhandeling geven over Maine, maar laat U aan de hand van foto's zien, hoe mooi het er is. Wilt U het met eigen ogen aanschouwen, dan moet U de eerste 3 weken van oktober gaan. Dan kunt U ook nagaan hoe de 'Indian Summer' verloopt van het noorden naar het zuiden.

        Het beste is, om naar Boston te vliegen en een auto te huren, tenzij U met een camper, aldaar een RV (aarvie)genoemd, op 'stap' wilt. We kwamen in warm Boston aan op 27 september, en overnachtten in een hotel bij het vliegveld. De volgende ochtend naar kennissen gereden in Harpswell in Maine. Prachtig uitzicht over de baai en eilandjes.......Daar zou ik wel willen wonen, als de winter niet zo koud en lang was....
29 september naar het noorden, naar het schitterende 'Acadia National Park' ofwel Mount Desert Island. Enkele kilometers voor Bar Harbor 2 dagen gebleven en overnacht in een motel. Kan ik aanbevelen. Het is hier buitengewoon mooi, het op één na drukst bezochte park in de VS. Wel, dus niet in de herfst, eigenlijk erg rustig. U kunt vanaf de 'Cadillac Mountain',  466 meter hoog de omgeving overzien. Fantastisch!! We hebben ook 'whale-watching' gedaan en inderdaad nogal wat walvissen gezien. Dat moet je een keer gedaan hebben! Je kunt langs de kust rijden, langs de klippen en meertjes etc. Ik zag nog een slangetje een kikker verorberen. De natuur begon hier te verkleuren, natuurlijk vooral de inheemse esdoorns.

        Bar Harbor is een leuk plaatsje, ook wat voor wie 'wat meer te besteden heeft'. Van hieruit walvistochten of  op een boot van de zonsondergang genieten, en gezellig inkopen. De dag voor wij er waren, was zelfs de 'Queen Elisabeth II' aangemeerd, wat een drukte van belang was geweest. In 1947 is hier een enorme bosbrand geweest, die veel bos en ook huizen in de as legde. Wat het bos betreft is dat nog te zien. 

        Vooral de kustlijn van dit 'Acadia National Park' is erg mooi en afwisselend. Klippen, een voor hier uniek zandstrand, de 'Thunder Hole', waarbij hoge golven met donderend geweld in een rotskloof uiteenspatten, enz. Zelfs een Azaleapark, het 'Asticoupark' is er te vinden.
Wij hebben lang niet alles gezien, daar zou je minstens een week voor nodig hebben. Zeer aan te bevelen!!
        Van Bar Harbor kun je met een supersnelle catamaranveerboot, de 'Catferry' in 3 uur naar Yarmouth op Nova Scotia in Canada overvaren. We zouden kennissen bezoeken die 5 uur rijden naar het oosten van Nova Scotia in Antigonish wonen. Nova Scotia is een schiereiland ,met een bijzonder interessante kustlijn  van wel 2.500 km . Vooral de kleine havenstadjes, baaien en hoogveengebieden zijn de moeite waard. Hier zijn we ook in 2000 geweest, vandaar dat we nu hier 2 dagen verbleven. Op maandag 4 oktober hebben we nog een dagtrip gemaakt langs de zuidkust van Nova Scotia, naar de 'Canso Bay', en daar heb ik ook nog zaad verzameld van de zgn. 'Pitcherplant', een moerasplant met aparte roodbruine bloemen. Ook wolfsklauwsoorten zijn hier te vinden. 
        Op dinsdag 5 oktober zijn we, eerst door de regen, naar het noorden gereden, naar de Canadese provincie New Brunswick, en hebben we overnacht in de buurt van Miramichi. Woensdag door de bossen naar de hoofdstad Frederickton. Vervolgens weer naar Maine op donderdag 7 oktober, over de grens, waar de douaniers ons vertelden dat we moesten oppassen voor Moose-elanden op de weg. Dat klonk spannend, maar we zagen er geen een. Wellicht door de regelmatig langsdenderende vrachtwagens met boomstammen. We overnachtten in een Inn ten noorden van Millinocket, dat ten zuiden van het 'Baxter State Park' ligt. Het is hier bijzonder mooi - de herfstkleuren komen nu echt op gang!! 

  Voor meer foto's zie Album Indian Summer 1 (met langzame verbinding enig geduld nodig)

      Na een nachtrust die al om 8 uur begon, vroeg uit de veren en op naar het 'Baxter State Park'. Het is hier in de 'vroege ochtendstond' een oase van rust en natuurlijke schoonheid. We wandelen over een bospad naar de 'Sandy Stream Pond' en zien enkele enorme rotsblokken aan de rand van het meer. Uiteindelijk zijn we hier met meerdere fotografen en schieten naar hartelust plaatjes van het meer, de overkant met kleurig beboste berghellingen en in de verte de hoogste berg de 'Katahdin', zo'n 1600 meter. 
Indrukwekkend mooi is het hier, vooral als we enkele Moose aan de overkant van het meer ontwaren. Ze lijken zich te wassen en ze spetteren van plezier in het water met hun geweien. Helaas reikt mijn camera niet verder dan 200mm-tele, maar toch zijn ze te zien! Dan volgen er ook nog twee 'White-tailed'-herten, sjonge wat is het hier een genoegen dit alles te zien. We zijn er allemaal stil van, want wie weet komt er nog meer. Maar helaas, na een 'showronde' van een half uur verdwijnen de herten en de Moose weer in het bos. We wandelen moeizaam om het meer heen, maar zien verder niets meer.
We trekken in het park nog wat verder rond, fotograferen en kanoën  op een meer wat later op de middag. En dan die fraaie kleuren. Jammer, dat je dat in Europa niet ziet. (?) Dit is wel een topdag!   
           Zaterdag 9 oktober. We gaan de omgeving ten zuidwesten van het 'Baxter State Park' verkennen. Over ongeplaveide eerst brede wegen, waar doordeweeks 'logging-trucks' gebruik van maken. Langs meren, zoals het  'Upper Jo-Mary Lake' waar we een verlaten camping zien. Prachtig is het hier. En wat een rust. En zo rijden we verder, de wegen worden allengs smaller, en we ontmoeten een stel 'birdwatchers', die  in een pick up door de bossen rijden op zoek naar vogels, die hier helaas weinig te zien zijn. Het lijkt erop dat ze meer plezier beleven met door de bossen te crossen en af en toe een pilsje te pakken. Als ik suggereer, dat dit wellicht de droom van hun jeugd is, die nu uitkomt, wordt dit nadrukkelijk beaamd!! Sjonge, als ik hier woonde, wist ik het ook wel. Geen moose gezien, maar genoten van een dag 'natuurcrossen'!

        10 oktober - we reizen verder naar de plaats Dexter. Op ons gemak, want het is niet zo ver. Het weer is prachtig zonnig met een strakblauwe lucht. In verschillende plaatsen gestopt en gefotografeerd, zoals in Brownville Junction. Mooie plaatsjes, witte huizen en dito kerkjes, huizen met 'halloween-uitstallingen'. En de kleuren op hun best. Kijk maar eens naar bovenstaande foto's. Teveel gezegd? Ik dacht het niet........
         11 oktober - Na een heerlijke nachtrust , en dito ontbijt in de 'Brewster Inn' in Dexter reizen we verder naar Bethel in het westen. Over de route 2, die af en toe erg druk is. We schieten toch vlug op, en gaan bij Mexico op de route 17 naar het noorden. Langs de Swift River. Hier is het heel mooi. Watervalletjes en de kronkelende rivier nodigen uit tot veel fotograferen. Echt iets voor mij, maar voor wie niet?!! Het is nog zonnig, maar de bewolking neemt wel toe.
Route 17, een fraaie route, die ons naar omhoog brengt ter hoogte van het 'Mooselookmeguntic Lake'. Wat een uitzicht, zelfs als de lucht meer bewolkt raakt. Met anderen fotografeer ik het fantastische uitzicht op het meer en het eilandje er middenin. Dan vertelt ons iemand, dat 4 mile verderop aan de rechterkant een nog fraaier uitzicht is op het 'Rangeley Lake'. Inderdaad, zelden zo'n groots uitzicht van zeker 200 graden over het meer en verre omgeving. Jammer, dat het nu bewolkt is. Dan maar een keer terugkomen!
We rijden via route 26 naar het zuiden naar Bethel, waar we vlak voor zonsondergang aankomen. Een deftig plaatsje, waar vooral 's winters veel toeristen zijn. Nu valt het wel mee. 
Dinsdag 12 oktober is een echte regendag. We rijden richting New Hampshire en over de route 113 door het 'White Mountain National Forest' naar het zuiden. Met zon moet het hier prachtig zijn. We rijden langs North Fryeburg en Lovell langs het 'Kezar Lake' via route 5 en 35 terug naar Bethel.
        Woensdag 13 oktober is een stralende dag. We nemen nu route 26 naar het zuiden. Dat moet mooi zijn, maar het valt toch wat tegen. Dus toch weer naar het noorden, naar route 17 waar we al eerder waren. Een echte zonovergoten fotodag!! Het "Rangeley Lake' weer gefotografeerd. Rijden bij Rangeley zelf over route 4 naar het zuiden. Langs meren, door uitbundig gekleurde natuur en door dorpjes, zoals Madrid, Phillips etc. Hier zijn veel dorpjes met uitheemse namen: Peru, Mexico, Sweden, Norway, Paris etc. In Rumford ontdekken we een grote 'Wallmart', waar we trachten een te grote portie eten naar binnen te werken. Lekker, maar zo veel.......Terug in het hotel ligt een bos bloemen voor ons klaar. Van de mensen van het restaurant "Taste of Eden". Bedankt,  Michael en Sonya!! Sjonge, wat een tijd, 32 jaar getrouwd...........

        Donderdag 14 oktober. Alweer zonnig! We hebben geluk, want verder naar het westen is het regenachtig. We nemen weer route 26, maar dan naar het noorden langs de 'Bear River'. Na enkele watervalletjes komen we aan op een parkeerplaats in het 'Grafton Notch Park',  vanwaar je diverse routes kunt wandelen, 'hiken' heet dat. De 'Old Speck Mountain Trails'. Oud spek? 'Afvalwandelen' dus....We drinken wat en dan komt een parkranger ons tippen, dat er jonge Moose langs de parkeerplaats lopen. Gauw fotograferen.  
Dan slaan we rechts een weg in naar Andover. Onderweg nog naar de 'The Cataracts', watervallen gelopen en gefotografeerd. Prachtig. Nog mooier wordt het als we naar een vrij groot meer 'Ellis Pond' rijden. Een adembenemende rust heerst hier. Veel mensen zijn al naar Florida vertrokken. Een mevrouw met een  heel mooie Siberische Husky vertelt ons hoe koud en winderig het hier 's winters is. Tot - 30 C. Brr, dan zijn de meeste mensen weg. Eenzaam en oertijds moet het dan zijn. Zou ik mee willen maken. Ik maak veel foto's van de lage zon op het meer en we genieten van het bijzondere uitzicht.
        15 oktober. We verlaten het prachtige Bethel en rijden naar onze kennissen in Harpswell. Het is regenachtig en na een onbedoelde omweg door Portland komen we bij Anne en John Perry aan. Wat kan ze lekker koken! Wat goed om fijne kennissen te hebben.
        Zaterdag 16 oktober na een heerlijk ontbijt om 2 uur naar een restaurant bij  North Yarmouth, waar ik een dialezing zal hebben voor de regionale Rhododendronafdeling van de ARS.  Na het officiele gedeelte komt de boel wat los als ik er een wedstrijdje van maak wie vragen over rhodo's  goed beantwoordt. In een groene knickerbocker en rhodo-T-shirt gekleed doe ik mijn best wat te laten zien van rhodo-parken-tuinen-en kwekerijen in west Europa. Het wordt een gezellige middag. Winnaar van een echte ARS-trui is Tom York uit Bath. De middag wordt afgesloten met een heerlijk diner, waarbij ik weer moet wennen aan de Amerikaanse bereiding van hun aardappelen.......Anne krijgt de nieuwe Nederlandse Prijs uitgereikt: de "Dutch Delft Blue Rhodo Award", een hanger met de bekende Hollandse molen..............Je moet er maar op komen.....
        17 oktober, een rustige dag, wat rondgereden door de prachtige omgeving van Harpswell. Van alle dorpen en stadjes langs de kust de langste kustlijn!  Ook de rhodo-tuin van de afdeling bezocht. Moeilijk hier in het koude klimaat rhodo's te houden. Stonden er goed bij!

          Voor meer foto's zie album Indian Summer 2 (met langzame verbinding enig geduld nodig)

18 oktober, de laatste vakantiedag in Maine. 's Morgens heb ik in een roeiboot door de baai en om allerlei eilandjes gevaren. Indrukwekkend,  het uitzicht en de rust en ruimte. Kijk maar eens naar de foto's. 's Middags nog een bezoek gebracht aan de rhodo-kwekerij van Tom York in Bath. Ook zo'n uit de hand gelopen hobby....ik ben dus niet de enige...! Bedankt Tom, voor de rondleiding en de stekjes!
Ook Anne en John bedankt voor jullie geweldige gastvrijheid! En het lekkere eten etc. En dat we een volgende keer weer welkom zijn! Dus, good-bye!
En good-bye 'Indian Summer'. We hebben van "je" genoten.      

Touristische informatie:

              Tot slot nog enkele aanbevelingen en tips. En de volgende websites: www.mainetourism.com  www.gotravelmaine.com  www.midcoastmaine.com  www.bethelmaine.com  www.westernmaine.org
www.rangeleymaine.com   www.themainehighlands.com  www.katahdinMaine.com  en velen meer. Van de één kom je makkelijk op een andere website.
Voor accomodatie heb ik 2 gelegenheden die ons zeer goed bevallen zijn. www.brewsterinn.com  fraaie inn en warme ambiance. In Dexter. Doe de groeten maar aan Ivy en Michael Brooks. www.acadia.net/robbins   voor zeer betaalbare accomodatie (zonder ontbijt) in 'cabins', schoon, netjes voor $ 38 in oktober!! 3 Mijl voor Bar Harbor aan de route #3.
Voor touristische informatie verder de Amerikaanse 'ANWB', de AAA. Tourbooks van de staten met hotels etc. en eetgelegenheden. Verkrijgbaar bij iedere AAA-vestiging. zie verder  www.aaa.com  Laat Uw ANWB laart zien met daarop "show your card". Alles gratis, dus Nederlanders, rennen..........
Kaarten bij de AAA verkrijgbaar, maar heel goed is de kaartenatlas van DeLorme "The Maine Atlas and Gazetteer". Zeer gedetailleerd, maar hier niet te koop. Dus meteen in de VS kopen!!!